در مراحل طراحی، آگاهی معمار از تنوع مصالح ساختمانی موجود موضوعی حیاتی است، چرا که این اطلاعات به معمار کمک می کند تا بتواند پیشنهادات سازنده ای را در رابطه با اجرای پروژه ارائه نماید.
در مرحله طراحی، معماران به دنبال جمع آوری تصاویری از دیگر پروژه ها هستند تا منبع الهام مناسبی برای پروژه های آینده در دسترس داشته باشند. بسیار مهم است که در نظر داشته باشیم که جمع آوری دیگر آثار معماری و ذخیره آنها تنها مرجع رسمی نخواهد بود، اما فراهم آوردن یک سری اطلاعات تکنیکی خاص می تواند در طول اجرای پروژه به ما کمک کند. بهتر است شرکت ها محصولاتشان را در پروژه های تکمیل شده، ارائه نمایند.
پس از طراحی اولیه، معمار برندهایی را انتخاب می کند که به کار او جان ببخشند. به منظور دستیابی به یک نتیجه قابل قبول و مورد انتظار، معماران محصولاتی با بالاترین کیفیت و استاندارد انتخاب می کنند. اگر چه، هزینه ها معمولاً محدود هستند و بستگی به مشتری دارند، نه معمار.
بارها اتفاق افتاده است که نصب نادرست یک محصول منجر به هزینه های بالا، هدر رفتن مصالح و تحویل دیرهنگام خواهد شد. در حالت ایده آل، نبایستی تیم سازندگان زمان زیادی را صرف آموزش نصب مصالح بکنند، بلکه بایستی از طریق ویدئو چگونگی نصب آنها به پیمانکاران و افرادی که درگیر ساخت و ساز هستند، آموزش داده شود.
علاوه بر این، معماران بایستی به توصیه های متخصصان تکنیکی شرکت در طول فرآیند ساخت و ساز و طراحی توجه داشته باشند. اطلاعات تکنیکی در مورد محصول و رفتار آنها پس از نصب، به طراحان این اجازه را می دهد که استفاده بهینه را از مصالح داشته و به راه حل مورد انتظارشان دستیابی داشته باشند.
در نهایت، در صورتی که معمار، تیم ساخت و ساز و مشتری از نتیجه کار راضی باشند، آنها به طور خودجوش معرف آن محصول خواهند بود. تجربیاتی که آنها به اشتراک می گذارند، برای عمومیت یافتن آن برند ضروری می باشد. بسیار مهم است که بدانیم در زمینه ساخت و ساز، تجربیات نقشی بسیار حیاتی دارد. بنابراین، توصیه ها و معرفی از جانب دیگران نسبت به تبلیغات برند، تأثیر بیشتری خواهد داشت.
ویژگی مصالح ساختمانی مناطق مختلف
مناطق مختلف ایران به چهار اقلیم تقسیم می‌شود:
- اقلیم معتدل و مرطوب (سواحل جنوبی دریای خزر)
- اقلیم سرد (کوهستان‌های غربی)
- اقلیم گرم و خشک (فلات مرکزی)
- اقلیم گرم و مرطوب (سواحل جنوبی ایران)
ویژگی مصالح ساختمانی برای هر اقلیم با اقلیم دیگر متفاوت است، در مناطق معتدل و مرطوب، ساختمان‌ها بایستی با مصالحی با حداقل ظرفیت حرارتی بنا شوند، در صورت استفاده از مصالح ساختمانی سنگین ضخامت آنها در حداقل ممکن نگه داشته شود چون در مناطق معتدل و مرطوب نوسان دمای روزانه هوا کم است و ذخیره حرارت هیچگونه استفاده‌ای ندارد و به آن نیازی نداریم و علاوه بر آن مصالح ساختمانی سنگین تا حدود زیادی از سودمندی تهویه و کوران که یکی از ضروریات این منطقه است می‌کاهد.
در مناطق گرم و خشک از مصالحی مانند خشت و گل که ظرفیت حرارتی زیادی دارند استفاده می‌شود. در مناطقی که شرایط حادی دارند بایستی با قرار دادن خانه‌ها در دل تپه‌ها یا زیرزمین زمان تاخیر را بی‌نهایت رساند و بدین شکل از شرایط گرمایی متعادل عمق زمین بهره‌گیری کرد.
همچنین به منظور تقلیل هرچه بیشتر حرارت ایجاد شده در دیوارها در اثر تابش آفتاب بر آنها، معمولا سطوح خارجی سفیدکاری می‌شوند.
در مناطق سرد استفاده از مصالحی که دارای ظرفیت و عایق حرارتی زیادی هستند توصیه می‌گردد. جهت جذب بیشتر آفتاب سطوح خارجی بایستی تیره رنگ باشند.
در مناطق گرم و مرطوب بایستی از مصالح ساختمانی با ظرفیت حرارتی کم استفاده نمائیم. جهت جذب کمتر گرمای خورشید سطوح خارجی بایستی دارای رنگ روشن باشند.
نوع مصالح ساختمانی تاثیر زیادی بر جذب گرما در تابستان و تلفات حرارتی از جداره‌های ساختمان در زمستان دارد. در بناهای قدیمی معمولا دیوارها ضخیم بوده و از شیشه به میزان کمتری استفاده می‌شده در نتیجه اتاق‌ها در زمستان گرم تر و در تابستان خنک‌تر بوده‌اند. در ساختمان‌های جدید ضخامت دیوارها به مراتب کمتر و در نتیجه ساختمان سبک‌تر بوده و مصالح کمتری در آن به کار می‌رود ولی در عوض برای گرم و سرد کردن این فضاها به انرژی بیشتری نیاز است.
بنابراین هنگامی که بناهای قدیم را با ساختمان‌های جدید مقایسه می‌کنیم به این نتیجه می‌رسیم که در ساختمان‌های قدیمی بهای اولیه بالا و مخارج نگهداری و گرم و یا سرد کردن محیط، پائین است، در صورتی که در ساختمان‌های جدید مخارج اولیه پائین‌تر و مخارج نگهداری و یا سرد کردن محیط بالاتر است.
